تبلیغات 
کلام عالم سنی درمورد مقام اهل بیت ومهدویت: به هرکه فیض وهدایت از راه قرب ولایت می‌رسید توسط حضرت علی بوده است چون ایشان نقطه منتهای این راهند ومرکز این مقام، و این منصب عظیم القدر به حضرات حسنین و به ائمه اثنا‌عشر ترتیبا مسلم گشت ودر نهایت حضرت مهدی نیز ظهور خواهند نمود ومعامله این بزرگواران برتر از آن است که توسط احدی اخذ فیض نمایند.
اهل سنت نیز مانند شیعیان اهل بیت را دوست دارند. اما سوال این‌جاست که اگر اهل سنت محب اهل بیت هستند، پس چرا در شادی و عزای اهل بیت خوشحال یا ناراحت نیستند! به نظر می‌رسد که تقصیر و کوتاهی از علمای اهل سنت است، که حقایق را برای مسلمانان بازگو نکرده‌اند، زیرا امام حسین از همه مسلمانان است و فقط اختصاص به شیعیان ندارد.
مستشرقان که داعیه اسلام شناسی سر می‌دهند، بدون اینکه تحقیق و بررسی کنند، با تکیه بر کتب برخی از علمای مذاهب اسلامی که نسبت به مذهب تشیع حقد و کینه دارند شروع کردند به مطالبی که با عقائد و افکار مذهب تشیع فاصله زیادی دارد. لذا در مقابل این مذهب مستدل و قوی شروع به جبهه‌گیری کردند و سخنان نامربوط را نسبت به این مذهب بیان داشتند.
لفظ شیعه از زمان پیامبر شروع و رواج پیدا کرد نه از زمان صفویه؛ احمد امین مصری می‌گوید: «پیدایش و شروع تشیع در میان گروهی از صحابه پیامبر بود که در محبت به حضرت علی بسیار مخلص بوده و ایشان را به خاطر صفات و فضائلی که راجع به او رسیده سزاوارتر به امامت می‌دانستند، و مشهورترین آنان سلمان و ابوذر و مقداد بود»
کلام عالم سنی درمورد مقام اهل بیت ومهدویت: به هرکه فیض وهدایت از راه قرب ولایت می‌رسید توسط حضرت علی بوده است چون ایشان نقطه منتهای این راهند ومرکز این مقام، و این منصب عظیم القدر به حضرات حسنین و به ائمه اثنا‌عشر ترتیبا مسلم گشت ودر نهایت حضرت مهدی نیز ظهور خواهند نمود ومعامله این بزرگواران برتر از آن است که توسط احدی اخذ فیض نمایند.
چرا بعضی از یاران حضرت علی تقیه نکردند؟ میثم تمار وحجر بن عدى پس از شهادت امیرمؤمنان در میان شیعیان، سمبل تشیع بودند و سکوت و سازش آنها با حکومت معاویه، تشیع را با خطر جدى روبه رو مى‌ساخت، از این رو تقیه و سکوت چنین شخصیت‌هایى جایز نبود، ولى افرادى که هم سطح آنها نبودند، چنین وضعى نداشتند و مى‌توانستند تقیه کنند.
خطبه حضرت زهرا (سلام الله علیها) که به خطبه فدک مشهور است، سرشار از درد و رنجی است که بر این بانوی مظلوم و اهل بیتش (علیهم السلام) وارد شده است. حضرت زهرا (سلام الله علیها) در این خطبه به مصائبی که بر آن بانوی مخدره وارد شده، اشاره دارد و در آن نسبت به عاملین و مسببین غصب خلافت و فدک شکوه و گلایه می‌نماید.
در باب 241 از کتاب «الجامع» تألیف معمّر بن راشد ازدی، به احادیث حضرت مهدی (علیه السلام) اختصاص دارد، در این باب 11 حدیث پیرامون حضرت مهدی آمده. در حدیثی از پیامبر نقل شده: پس خداوند مردی را از عترت من که از اهل بیت من می‌باشد، برمی‌انگیزاند، که زمین را به وسیله او پر از عدل فرماید، همان‌گونه که پر از جور و ستم شده باشد.
روز غدیر در سال دهم هجری قمری، به لحاظ زمانی، مقارن با عید نوروز اتفاق افتاده است؛ یعنی در این روز، امیرالمومنین(ع) از جانب خدا و رسولش به خلافت و امامت و ولایت منصوب گشت که بدین جهت نوروز در نزد ائمه اطهار و شیعیانشان، مورد تعظیم واقع شده و تقدسی خاصی یافته است و به عنوان یکی از اعیاد اسلامی مورد توجه قرار گرفته است.
خدا در قرآن مسلمانان را به متابعت از فرامین خود فرا می‌خواند و می‌فرماید که به ریسمان او چنگ زنیم و هرگز متفرق نشویم، تا دشمنان بین ما رخنه نکنند؛ چرا که دشمنان تمام سعی خود را در ایجاد تفرقه بین مسلمین می‌کنند و سیاست (اختلاف بینداز و حکومت کن) را در دستور برنامه خود دارند و این باعث ناراحتی پیامبر برای امت خود می‌شود.
از مواضع احمد بن حنبل درباره حضرت علی دو گونه گزارش کاملا متفاوت نقل شده است. از سویی از احمد بن حنبل کلماتی نقل شده که برخی با استناد به آن، احمد را دوستدار امام علی معرفی کرده‌اند، و برخی هم به استناد به کلمات دیگر او را مبغض امیرالمؤمنین می‌دانند؛ که در این مقاله به این گزارش‌ها اشاره می‌شود و در پایان جمع‌بندی می‌شوند.
معجزه جاودانی و بی بدیل پیامبر اکرم، قرآن کریم است که حقانیت پیامبر برای همگان روشن شود، و این در حالی است که پیامبر در طول 23 سال که در میان مردم زندگی کرد مشغول نشر و معارف قرآن گردید و در این مدت خصوصاً در 10 سال آخر حیات خود قطعاً مشغول به جمع آوری آن بوده است منتها برخی افراد مغرض عقیده دارند که در زمان عثمان جمع آوری گردید
قاطبه‌ی مسلمانان خصوصاً شیعیان، اعتقاد بر عدم تحریف به کم و زیاد شدن کلام الهی دارند و سخن اهل تسنن هم همین است و هرگونه تحریف در قرآن را ردّ می‌کنند؛ اما تعجب از نوشتار برخی مطالب غیر مستند در کتابهای معتبرشان است که باعث سؤال برای دیگران شده، که چگونه این مطالب در کتب آنها راه پیدا کرده بدون اینکه جواب قانع کننده‌ای بدهند.
از آیات اختصاصی که خداوند در شان اهل بیت پیامبر نازل فرموده است، آیه‌ی معروف تطهیر در قرآن می‌باشد. این آیه را تمام جوامع روایی و تفسیری فریقین در کتب خود آورده‌اند و افراد در این آیه را فقط مختص به چند نفر می‌دانند که پیامبر به مدت شش ماه آن را بر درب خانه دخترش فاطمه و حضرت علی قرائت می‌کرد تا همگان به این آیه توجه داشته باشند
علمای اهل سنت اصحاب پیامبر را عادل و آنها را لایق بهشت می‌دانند. اصحابی که بعضاً تخلفاتی مانند شرابخوری، زنا، و... داشته‌اند. صحابه با تخلفات این چنینی با چه معیار و ملاکی بهشتی می‌باشند. البته در کنار این اصحاب متخلف، اصحاب واقعی دیگری مانند سلمان و ابوذر و ... وجود داشته‌اند که آن قدر نزدیک شدند که نسبت اهل بیتی را کسب کردند
